ΕΥΤΥΧΙΑ- Ποίηση- Συγγραφή Αικατερίνη Βασιλική Γαλιτσίδου
ΕΥΤΥΧΙΑ
Συγγραφή -Ποίηση Αικατερίνη Βασιλική Γαλιτσίδου
Φαντάσου
αυτά τα βουνά δέχθηκαν πόλεμο∙
βόμβες Ναπάλμ
κάψανε τη σάρκα τους και τρέμανε τα σωθικά τους.
Φαντάσου
αυτά τα βουνά δέχθηκαν χιόνι∙
πάγος απερίγραπτος κάλυψε τις κορφές
και τις πλαγιές τους,
και βύθισε στο σκοτάδι τα έγκατά τους.
Και ύστερα σκέψου το πρώτο χάδι της άνοιξης
ρίγη που σκόρπισε το είναι τους.
Και ύστερα σκέψου το μικρό κατσικάκι,
που ξέφυγε από τη ζεστή αγκάλη της μητέρας του και τη μαγκούρα του μικρού βοσκού
του,
και με το μαλλιαρό, λευκό κεφαλάκι του
τρίβεται στη νεογέννητη χλόη.
Και ύστερα σκέψου το γάργαρο νερό που
κυλάει στις απάτητες κόγχες τους,
και μόνο ένα κοκκινολαίμικο πουλάκι
μπορεί να το πιεί τιτιβίζοντας, να δροσίσει τον μικροσκοπικό του ουρανίσκο.
Και ύστερα σκέψου το ανύποπτο
κυκλάμινο που τα μαβιά του πέταλα φυτρώσαν κάτω από μια απάτητη, ξεχασμένη
πέτρα, και τα πεταρίζει καθημερινά χαιρετώντας τον ήλιο, έστω κι αν ούτε ένα
μικρό μελισσάκι μπορεί να τ’ αγγίξει.
Φαντάσου όλα αυτά και ύστερα σκέψου
και πέσ’ μου πως η ευτυχία χωρά στα μικρά και τα λίγα, σαν δυο πασχαλίτσες σε
παιδική χουφτίτσα.
Κι ας είναι τα μεγάλα ανυπέρβλητα και
φρικτά,
αξίζει να ζεις για τούτα και για κείνα,
τα αναπάντεχα, τα μικρά.
ΤΕΛΟΣ
